Σάντα Καταρίνα

(Santa Catarina). Ομόσπονδη Πολιτεία της νότιας Βραζιλίας- εκτείνεται από τον Ατλαντικό προς τα Α ως τα σύνορα με την Αργεντινή προς τα Δ και ορίζεται από τις ομόσπονδες βραζιλιανές Πολιτείες Παρανά προς τα Β και Ρίο Γκράντε ντο Σουλ προς τα Ν. Έχει έκταση 95 318 τ. χλμ. και πληθυσμό 4 402 322 κατ. Πρωτεύουσα της Πολιτείας είναι η Φλοριανόπολις (236 359 κάτ.), σημαντικό βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο, που βρίσκεται στο νησί Σάντα Καταρίνα και συνδέεται με την ξηρά μέσω μεγάλης μεταλλικής γέφυρας. Το έδαφος είναι γενικά ορεινό με υψόμετρα που ελαττώνονται από το κέντρο προς την περιφέρεια· πρόκειται για ένα εκτεταμένο τμήμα του βραζιλιανού υψιπέδου, που έχει χαραχτεί και διαμελιστεί από πολυάριθμους ποταμούς, οι οποίοι εκβάλλουν απευθείας στον Ατλαντικό ή χύνονται στον Ιγκουασού και στον Πελότας, κυριότερο πηγαίο κλάδο του Ουρουγουάη. Στα Α το υψίπεδο κλείνεται απότομα δημιουργώντας απόκρημνα υψώματα (Σέρα ντο Μαρ και Σέρα Ζεράλ), που ορίζουν στο εσωτερικό την πεδινή παράκτια λουρίδα, στην οποία υπάρχουν τα νησιά Σάντα Καταρίνα και Σαν Φρανσίσκο. Η οικονομία της Πολιτείας βασίζεται στη γεωργία (στάρι, καλαμπόκι, ρύζι, καπνός, πατάτες, φρούτα, κηπευτικά) και στην κτηνοτροφία βοοειδών, προβατοειδών και χοίρων. Αξιόλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η εξόρυξη κάρβουνου. Μεταξύ των σημαντικότερων βιομηχανιών είναι των ειδών διατροφής και της υφαντουργίας. Τα μεγαλύτερα κέντρα, εκτός απ’ την πρωτεύουσα, είναι η Ζοϊνβίλ (90 000 κάτ.), η Μπλουμενάου (82 000 κάτ.) και η Σαν Φρανσίσκο ντο Σουλ (45 000 κάτ.). Η αποίκιση της περιοχής χρονολογείται ουσιαστικά από τον περασμένο αιώνα και υπήρξε έργο προπάντων των Γερμανών και Ιταλών μεταναστών. Σάντα Καταρίνα: η κτηνοτροφία και η γεωργία είναι οι δύο κυριότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές της ομόσπονδης βραζιλιανής Πολιτείας.